شروع یک کسب و کار توسط یک کارمند

کارمندان زیادی را دیده ام که هر روز به فکر شروع یک کسب و کار برای خودشان هستند. حتما شما هم با این افراد سر و کار داشته اید و شاید خودمان هم از این افراد باشیم!

ولی چطور است که برخی افراد به راحتی ریسک را می پذیرند و یک کار جدید را به راحتی شروع می کنند ولی برخی افراد آنقدر حساب و کتاب می کنند که فقط در مرحله ایده باقی می مانند؟

پ

واقعا آیا راه اندازی یک کسب و کار بدون محاسبه و حساب و کتاب می شود؟ قطعا خیر

ولی چقدر محاسبه و چقدر فکر؟ چه زمانی باید از حساب و کتاب جدا شد و استارت زد؟

 

به نظرم هر کسی که بعد از مقداری محاسبات شروع کند و ادامه دهد و شکست را بپذیرد و ادامه دهد قطعا موفق می شود.

متن تصنیف غزلی از مولانا جلال الدین رومی

متن تصنیف غزلی از مولانا جلال الدین رومی

ما همگان محرمیم آنچ بدیدی بگو
ای شه و سلطان ما ای طربستان ما
در حرم جان ما بر چه رسیدی بگو
نرگس خَمار او ای که خدا یار او
دوش ز گلزار او، هر چه بچیدی بگو
ای شده از دست من چون دل سرمست من
ای همه را دیده تو آنچ گزیدی بگو
عید بیاید رود عید تو ماند ابد
کز فلک بی‌مدد چون برهیدی بگو
در شکرستان جان غرقه شدم ای شکر
زین شکرستان اگر هیچ چشیدی بگو
می‌کشدم می به چپ می‌کشدم دل به راست
رو که کشاکش خوش است تو چه کشیدی بگو
می به قدح ریختی فتنه برانگیختی
کوی خرابات را تو چه کلیدی بگو
شور خرابات ما نور مناجات ما
پرده حاجات ما هم تو دریدی بگو
ماه به ابر اندرون تیره شده‌ست و زبون
ای مه، کز ابرها پاک و بعیدی بگو
ظل تو پاینده باد ماه تو تابنده باد
چرخ، تو را بنده باد از چه رمیدی بگو
عشق مرا گفت دی عاشق من چون شدی
گفتم بر چون متن ز آنچ تنیدی بگو
مرد مجاهد بدم عاقل و زاهد بدم
عافیتا همچو مرغ از چه پریدی بگو

مطرب مهتاب رو شهرام ناظری

گرانی بنزین و فهم کم ما در درک افاضات مسئولین

من کلا یا فارسی بلد نیستم یا کم بلدم یا درک درستی از شرایط ندارم یا کم دارم یا خدای نکرده مسئولین عزیز را خوب درک نمی کنم یا کم درک می کنم...

توی این شرایط افتضاح اقتصادی که همه مردم در هزینه های جاری مانده اند، می گویند که برای کمک به اقشار کم در آمد قیمت بنزین را بالا برده اند. عزیزان شما هیچ کاری نکنید خیلی بهتره و نمی خواد به فکر ضعیفان باشید. 

 

در این چند سال همه به چشم دیده اند که افزایش قیمت بنزین چه بلایی بر سر قیمتها می آورد، اونوقت به فکر ضعیفان هستند! اون یارانه را که به زودی باید فقط باهاش یک نان بخرند.

 

واقعا در این اوضاع فجیع اقتصادی آیا افزایش قیمت بنزین اون هم سه برابر صحیح است؟ چرا همین زندگی سخت را سخت تر می کنید؟ 

 

واقعا هزینه ها ر نمی توان تحمل کرد. واقعا شرایط سخت است. 

 

کاش می دانستید و بقیه را هم درک می کردید

دلا غافل ز سبحانی چه حاصل

دلا غافل ز سبحانی چه حاصل

مطیع نفس و شیطانی چه حاصل

بود قدر تو افزون از ملایک

تو قدر خود نمیدانی چه حاصل

باز سردی هوا و آلودگی

سردی هوا چند سالیه که فقط آلودگی هوا را به یاد همه میاره. اینکه یک کشور نمی تونه هیچطوری مشکلات خودش را که مستقیم به سلامتی افرادش وابسته است را حل بکنه و یا حتی تلاش درستی در این زمینه کنه، از عجایب این عصر است.

شاید اولویت بندی مسائل و اهمیت دادن به مسائل مهم یکی از مشکلات جاری کشور ما باشه. 

 

هر روزه با انواع و اقسام مشکلات مواجه هستیم و باید یک به یک خودمان بصورت فردی مسائل را صرفا برای خودمان حل کنیم ولی آیا این راه چاره است؟ قطعا نه

مشکلات آموزشی در مدارس و دانشگاه ها. مشکلات پزشکی و درمان و ..

 

پس واقعا وظیفه دولت چیست؟

چایی کیسه ای نگو یه بشکه رنگ

قبلا که می خواستم چایی کیسه ای درست کنم، با یک تی بگ چندین چایی درست می کردم. از حق نگذریم تا پنج دفعه می شد چایی خورد باهاش. اونم چه چایی ای رسما ذغال

همیشه می گفتم چقدر این چایی ها به صرفه است که با یکیش می شه یک روز را گذراند

 

بعدها که فهمیدم بعضی از این نقاش های ساختمان هم خیلی تی بگ می خرند واقعا کنجکاو شدم که چرا تمام چایی های کیسه ای را اونا می خرند.

 

فهمیدم یک طیف وسیعی از رنگ ها را با همین تی بگ ها پوشش می دهند.

 

آموزش و یادگیری

درک تفاوت بین یادگیری و آموزش مهم است. البته، آنها به طور ناگسستنی ای پیوند خورده اند، اما آنها جنبه های یکتایی از هر فرآیند آموزشی هستند. آموزش عبارت است از دادن اطلاعات و دانش، از طریق گفتار، متن نوشتاری یا سایر روشهای ارائه دادن به شیوه ای که یادگیرنده را هدایت کند. یادگیری فرآیند جذب آن اطلاعات به منظور افزایش مهارت ها و توانایی ها و استفاده از آن در زمینه های مختلف است.

 

هدف هر چه باشد، کیفیت یادگیری تا حد زیادی به کیفیت آموزش متکی خواهد بود، بنابراین نقش مربی بسیار مهم است زیرا می تواند تأثیر زیادی در نتیجه یک دوره برای یادگیرنده داشته باشد.

بیایید ویژگی های هر یک را بررسی کنیم و ببینیم چه چیزی باعث می شود یک محیط یادگیری الکترونیکی کار کند.

 

فروش اینترنتی

فروش اینترنتی با توجه به شرایط رقابتی شدید و مشکلات مربوطه جدیدا بسیار سخت شده است. نیازمندیهای بسیار زیادی را طلب می کند که بعضا سخت تر از فروش فیزیکی است. 

خصوصا برای افرادی که در این حوزه نا آشنا هستند و تجربه مرتبط ندارند بسیار هزینه زا است. زمان به ثمر رسیدن یک کسب و کار اینترنتی نیز به نظر اینجانب حدودا دو سال است. البته این زمان با توجه به امکانات و اطلاعات و ... می تواند به یکسال نیز برسد. 

آنچیزی که فروش های اینترنتی و کسب و کارهای مبتنی بر انترنت از بیرون نشان داده می شوند اصلا واقعیت نیست و به هیچ وجه نمی توان گفت کاری آسان و ساده است. 

رقابت بسیار شدید است و به دست آوردن بازدید کننده و تبدیل آن به مشتری بسیار سخت است.

 

به نظر من بهترین روش کسب اطلاعات در این زمینه است و آشنا شدن با مشاغل مرتبط با این حوزه:

مثلا شغل هایی مثل کارشناس محتوا، کارشناس کپی رایتینگ، کارشناس سئو و مسئول آی تی وجود دارند و برای هر کدام از این تخصص ها نیاز به پرداخت مناسب دارید. با وجودیکه می توان به صورت فریلنسر هم استفاده نمود ولی به هر حال باید دانست که این نیازمندیها وجود دارد.

 

داشتن یک برنامه روشن از آینده کاری و مکتوب نمودن طرح و برنامه کاری، بسیار مهم و حائز اهمیت است.

چرا افراد را اینطور به خودخواهان خودمختار تبدیل می کنیم؟

وقتی فردی را پشت سر هم مدح و ثنا بکنیم و از هر اشتباه وی صرفا تعریف کنیم و اشتباهش را گوشزد نکنیم ما هم در اشتباهات وی شریک هستیم.

چرا این افراد را تبدیل به افرادی خودمختار و خودخواه می کنیم؟

آیا منافع کوتاه مدت اینقدر ارزشمند است؟ آیا بچه های ما هم نمی خواهند در همین محیط ها رشد کنند؟

 

واقعا این امر منافع ما را پوشش می دهد؟

فقر چیست

بسیاری از ما درک درست و واضحی از فقر نداریم. شاید هم بستن چشم هایمان را به دیدن ترجیح می دهیم و پاک کردن صورت مساله را بیشتر به نفع فکر و ذهن و آرامش مان می بینیم.

حتما در هنگام خرید با صورت شرمنده پدری که در مقابل فرزندش مقاومت می کند مواجه شده ایم. یا نداشتن لوازم التحریر دانش آموزان را دیده ایم. یا خرید خوراکی جزئی مادری از مغازه را دیده ایم.

اگر به حاشیه شهرها رفته باشیم ، وضعیت زندگی افراد را مشاهده می کنیم. با کمی سرک کشیدن به جزئیات با نکات بیشتر و بدتری نیز روبرو می شویم. ولی اینجا چند نکته وجود دارد:

• آیا باید در حد خودمان کمک کنیم یا خیر؟ آیا این پاسخ که ما مگه چند نفر را می توانیم کمک کنیم کافیه؟
• آیا کمک ما باعث سلب مسئولیت مسئولین می شود؟
• اینکه ما هم مشکلات خودمان را داریم، جواب مناسبیه؟
• دادن لباس های دست دوم به آنها کافیه؟

 

بسیاری سوالات و ابهامات دیگر نیز در فکر ما گذر می کند.

با وضعیت بد اقتصادی مردم، آیا یک بیماری سخت زندگی یک فرد را بطور کامل دگرگون نمی کند؟ هزینه های درمان را مطلع هستیم؟

به نظر اینجانب هیچ کس نمی تواند از خود سلب مسئولیت کند. درد وجود حتی یک فقیر در جامعه را باید همگی حس کنیم و مانند دردی که در خانواده خودمان هست با آن برخورد کنیم.

امیدوارم فقر و نداری از جامعه رخت بربندد و شاهد وضعیت بهتری باشیم.